A QUIET PLACE / CICHE MIEJSCE (2018)
reż. John Krasinski; scen. John Krasinski, Scott Beck,
Bryan Woods
Bryan Woods
kraj produkcji: USA
W 2018 w gatunku horrorów miało miejsce kilka głośnych premier między innymi Dziedzictwo. Hereditary, Bird Box i Ciche miejsce. Praktycznie każdy chociaż słyszał o tych filmach na skutek czy to internetowych viralowych challange’y czy nominacji do Oscarów. W poniższym tekście rzucimy okiem czy hałas wykonany tym ostatnim tytułem jest w pełni zasłużony.
Początek seansu. Kamera snuje się po opustoszałym mieście, obrazując nam świat po apokalipsie, jednak nie wiemy dokładnie co się stało. Reżyser do samego końca filmu nie pokazuje nam żadnych retrospekcji ze świata przed zagładą, ani samej godziny zero które tak dobrze znamy z innych produkcji post-apokaliptycznych. Poznajemy głównych bohaterów filmu. Jest to amerykańska rodzina z trójką dzieci, jednak nigdy nie usłyszymy ich imion, gdyż w świecie który pozostał po zagładzie nie są już potrzebne. Nikt nie może zawołać do siebie po imieniu, bo stworzenia które doprowadziły do obecnego stanu rzeczy atakują każdego kto wyda jakiś dźwięk. Niewidome bestie z diabelsko mocnym słuchem są w stanie dobiec do oddalonego o kilometr człowieka szybciej niż pies sąsiada dobiega do furtki, tak więc ludziom pozostaje ukrywanie się i nauka języka migowego. Nasi bohaterowie znają go od dawna gdyż ich córka jest głucha. Ta oczywiście nie pojawia się w filmie bez celu. Spełnia ona rolę która pojawia się w wielu produkcjach filmowych, a zwłaszcza w kinie grozy. Mianowicie jest to postać która denerwuje widza przez pół filmu, aby na koniec okazać się najbardziej przydatną dla reszty grupy.
To co najbardziej dziwi podczas oglądania to to, że nikt przez tyle lat trwania gatunku nie wpadł na podobny pomysł co twórcy "Cichego miejsca". Kino grozy przyzwyczaiło nas do tego, że bohaterowie co chwila krzyczą ze strachu, wydają mnóstwo hałasu, a zwłaszcza wtedy gdy powinni się ukryć. Zamysł by odwrócić to o sto osiemdziesiąt stopni jest tak samo prosty, co genialny. Pozytywnym zaskoczeniem jest też to, że gdy oczywistym było by wykorzystanie w tym filmie jumpscare'ów na każdym kroku - w końcu w prawie każdej minucie mamy ciszę, i gwałtowny głośny dźwięk wysadził by nas w powietrze - to autorzy postanowili postawić na przerażenie nas samym klimatem. Oczywiście w filmie zdarzają się jumpscare'y jednak nie są one głównym czynnikiem straszącym w tej produkcji. Nie raz w "Cichym miejscu" zdarzają się sceny kiedy to, dopiero po jakimś głośniejszym dźwięku wydanym przez jedną z postaci jesteśmy zaniepokojeni, czy przypadkiem zaraz nie zjawi się potwór. Takie nie pójście na łatwiznę zawsze warte jest uwagi. Podobnie dużą zaletą filmu, jest montaż dźwięku za który produkcja zyskała nominację do Oscara. Każdy krok bohaterów, każdy szelest wywołany przez nie, jest doskonale słyszalny i odpowiednio wyolbrzymiony. Nierzadko więc wraz z postaciami na ekranie zastanawiamy się czy nie był przypadkiem za głośny.
Takie oryginalne podejście do gatunku, w połączeniu z ciekawie zarysowaną fabułą i dobrą grą aktorską, sprawia że film jest obowiązkową pozycją dla fanów grozy, a burza którą wywołał wśród kinomaniaków jest w pełni zasadna.
Początek seansu. Kamera snuje się po opustoszałym mieście, obrazując nam świat po apokalipsie, jednak nie wiemy dokładnie co się stało. Reżyser do samego końca filmu nie pokazuje nam żadnych retrospekcji ze świata przed zagładą, ani samej godziny zero które tak dobrze znamy z innych produkcji post-apokaliptycznych. Poznajemy głównych bohaterów filmu. Jest to amerykańska rodzina z trójką dzieci, jednak nigdy nie usłyszymy ich imion, gdyż w świecie który pozostał po zagładzie nie są już potrzebne. Nikt nie może zawołać do siebie po imieniu, bo stworzenia które doprowadziły do obecnego stanu rzeczy atakują każdego kto wyda jakiś dźwięk. Niewidome bestie z diabelsko mocnym słuchem są w stanie dobiec do oddalonego o kilometr człowieka szybciej niż pies sąsiada dobiega do furtki, tak więc ludziom pozostaje ukrywanie się i nauka języka migowego. Nasi bohaterowie znają go od dawna gdyż ich córka jest głucha. Ta oczywiście nie pojawia się w filmie bez celu. Spełnia ona rolę która pojawia się w wielu produkcjach filmowych, a zwłaszcza w kinie grozy. Mianowicie jest to postać która denerwuje widza przez pół filmu, aby na koniec okazać się najbardziej przydatną dla reszty grupy.
To co najbardziej dziwi podczas oglądania to to, że nikt przez tyle lat trwania gatunku nie wpadł na podobny pomysł co twórcy "Cichego miejsca". Kino grozy przyzwyczaiło nas do tego, że bohaterowie co chwila krzyczą ze strachu, wydają mnóstwo hałasu, a zwłaszcza wtedy gdy powinni się ukryć. Zamysł by odwrócić to o sto osiemdziesiąt stopni jest tak samo prosty, co genialny. Pozytywnym zaskoczeniem jest też to, że gdy oczywistym było by wykorzystanie w tym filmie jumpscare'ów na każdym kroku - w końcu w prawie każdej minucie mamy ciszę, i gwałtowny głośny dźwięk wysadził by nas w powietrze - to autorzy postanowili postawić na przerażenie nas samym klimatem. Oczywiście w filmie zdarzają się jumpscare'y jednak nie są one głównym czynnikiem straszącym w tej produkcji. Nie raz w "Cichym miejscu" zdarzają się sceny kiedy to, dopiero po jakimś głośniejszym dźwięku wydanym przez jedną z postaci jesteśmy zaniepokojeni, czy przypadkiem zaraz nie zjawi się potwór. Takie nie pójście na łatwiznę zawsze warte jest uwagi. Podobnie dużą zaletą filmu, jest montaż dźwięku za który produkcja zyskała nominację do Oscara. Każdy krok bohaterów, każdy szelest wywołany przez nie, jest doskonale słyszalny i odpowiednio wyolbrzymiony. Nierzadko więc wraz z postaciami na ekranie zastanawiamy się czy nie był przypadkiem za głośny.
Takie oryginalne podejście do gatunku, w połączeniu z ciekawie zarysowaną fabułą i dobrą grą aktorską, sprawia że film jest obowiązkową pozycją dla fanów grozy, a burza którą wywołał wśród kinomaniaków jest w pełni zasadna.
SCREENY
TRAILER
OCENA
8/10
Na początku trochę nudny(chociaż jak większość horrorów/filmów) ale później fajna akcja.Myślę, że horror mogę spokojnie ocenić 9/10 :)
OdpowiedzUsuńPolecam każdemu kto nie oglądał.