Paranormal Activity: Naznaczeni (2014)

PARANOMAL ACTIVITY: THE MARKED ONES / PARANORMAL ACTIVITY: NAZNACZENI (2014)

reż. Christopher Landon; scen. Christopher Landon

kraj produkcji: USA

No i nastał ten dzień, gdy ukazała się kolejna część serii, która powoli zaczyna być produkowana taśmowo jak Piła, czy kiedyś Piątek 13. Nie powiem, na początku kibicowałem tej serii, bo może nieco po nawet dobrej jedynce, wyszła genialna dwójka, a potem niczego sobie trzecia część. Czwarta odsłona już zaczynała nużyć i tak odkładałem Naznaczeni na później, aż w końcu się skusiłem. Nie było aż tak źle.

Dwóch młodych chłopaków zaopatruje się w porządną kamerę (nawet i z funkcją HD). Zaczyna nagrywać swoje codzienne życie. W bloku, piętro niżej mieszka stara Amy, która uważana jest według wszystkich za czarownicę. Pewnej nocy chłopcy słyszą odgłosy dochodzące z jej mieszkania. Przez szyb wentylacyjny spuszczają kamerę i zauważają nagą młodą dziewczynę na której nawiedzona sąsiadka przeprowadza jakiś rytuał. Kilka dni później okazuje się, że ich kolega ze szkoły zamordował Amy. Chłopcy wpadają do domu sąsiadki, który oczywiście jest zaplombowany. Znajdują tam ślady krwi i jakiś notatnik. Po zgłębieniu się w historię okazuje się, że przeprowadzany rytuał naznacza dzieci w łonie matki po to, aby zostały opętane. Główny bohater filmu także został naznaczony...

Zacznijmy od początku. Fabuła jest taka naciągana troszkę. Początek niby się wlecze, ale nie razi i ogląda się to w porządku. Po rozkręceniu filmu, czyli gdy Amy zostaje zabita, akcja zaczyna się co nie co rozkręcać, ba, nawet zdarzają się i jump sceny, lecz... no właśnie. Sceny nie są zrobione w sposób zaskakujący jak w przypadku drugiej odsłony i do tego jest ich mało. Raptem na jednej tylko się wzdrygnąłem. Do tego końcówka sama filmu jest strasznie zawiła i ciężko ją zrozumieć. 

Przez film da się przebrnąć bez problemu, lecz zostawia pewien niedosyt. Czuć tu już straszną chęć podreperowania budżetu, lecz dalej tragedii nie ma. Na zapowiadaną kolejną część oczywiście czekam, lecz już bez wypieków na twarzy.

SCREENY

TRAILER

OCENA

5/10

Obsydianowy motyl (2000)

OBSYDIANOWY MOTYL / OBSIDIAN BUTTERFLY (2000)

autor: Laurell K. Hamilton

Nigdy wcześniej nie czytałem powieści tej autorki. Nawet i nie pokusiłem się o zainteresowanie nią, gdyż cykl powieści o Anicie Blake uważałem wstępnie za zmierzchopodobny wyrób. Przypadkiem trafiła mi ta powieść w łapy i powiem Wam szczerze, że zachwyciłem się prawie od samego początku.

W Nowym Meksyku, na terenie Santa Fe dochodzi do tajemniczych morderstw, gdzie ofiary są obdzierane ze skóry, lecz dalej żyją. Rywal Anity Blake, Edward, wzywa ją aby mu pomogła rozwikłać zagadkę, gdyż obiecała mu kiedyś przysługę. Po przybyciu na miejsce zbrodni i obejrzenia ciał w szpitalu nasza bohaterka jest pewna, że nie jest to robota istoty żywej. Warto zaznaczyć, że nasza bohaterka żyje z ożywiania nieumarłych. Podczas wizyty w domu ofiar zaczyna czuć duchy, jakąś nieznaną aurę. Razem z Edwardem zaczyna rozwiązywać zagadkę mistycznych obdarć ze skóry, lecz historia zaczyna się komplikować...

Wielki plus dla autorki za to, że powieść bywa brutalna. Podczas opisów ciał jest tyle szczegółów, że bez problemu można sobie wyobrazić jak to wszystko wygląda. Drugim atutem jest na prawdę wciągająca fabuła. Podczas oglądania okładki myślałem, że to będzie lekka, niezbyt porywająca książka na miarę wspomnianego Zmierzchu, jednak zaskoczyłem się pozytywnie. To nie jest pierwsza powieść z cyklu o Anicie Blake, więc kilka wątków drobniejszych pozostało dla mnie nie do końca zrozumiałych, lecz jest to plus, gdyż mam ochotę przeczytać poprzednie wypociny autorki.

Książka zasługuje na pozytywną ocenę, chociaż słabszych czytelników może przerazić ilość stron (około 900), jednak gdy się już wciągnięcie, co nadchodzi bardzo szybko, to wszystko będzie płynąć tak trzymając w napięciu, że w oka mgnieniu dobrniecie do końca.

OCENA

9/10

Za książkę dziękuję wydawnictwu: